Week 12 in Dublin
Door: Britt
Blijf op de hoogte en volg Britt
20 November 2018 | Ierland, Dublin
English version below
-----------------------------
En ja hoor, ik was het weer vergeten. Misschien omdat er deze week niet zo veel spannends is gebeurd. Ik heb het wel heel druk gehad op stage deze week, maar buiten stage heb ik niet veel gedaan. Vrijdagavond hadden we afscheid van Ross, omdat hij helaas Amnesty gaat verlaten. Het afscheid was in een pub in Temple Bar en er waren een hoop collega's, dus dat was erg gezellig. Ook een aantal nieuwe collega's die ik nog niet kende, dus het was heel leuk om even een praatje met ze te maken. De reden dat ik toch maar een verslagje schrijf van deze niet zo heel boeiende week, is dat me wel weer iets is overkomen wat de mensen die van leedvermaak houden waarschijnlijk erg leuk vinden om te lezen. Ik wou vrijdag bij het afscheid van Ross eigenlijk al om 03:00 uur naar huis gaan, maar ik kon Ross niet vinden om even doei te zeggen, dus bleef ik nog een uur. Om 04:00 uur pakte ik dus de bus naar huis. Eenmaal in de bus voelde ik mezelf al gauw wegzakken en ik dacht nog bij mezelf: "Niet in slaap vallen Britt. Dan mis je straks je halte". Natuurlijk viel ik toch in slaap en werd ik vervolgens al ver voorbij mijn halte wakker. Daar stond ik dan, midden in de nacht, op een plek waar ik totaal de weg niet wist. Gelukkig bestaat er op zulke momenten altijd nog Google Maps, maar toen ik mijn adres intypte, zag ik dat ik nog meer dan een uur zou moeten lopen voordat ik eindelijk thuis was. Mijn plan was dus om een taxi te pakken, maar ik stond ergens in the middle of nowhere waar weinig taxi te zien waren. Ik begon dus maar te lopen in de hoop dat ik onderweg snel een taxi zou tegenkomen. Na 3 kwartier lopen, met afzakkende sokken waardoor de blaren op m'n enkels staan, vond ik eindelijk een taxi. Uiteindelijk kwam ik om 05:30 uur thuis. Verder zit ik ook nog helemaal onder de jeukende, rode, droge plekken. Ik weet niet of het nou eczeem of psoriasis is dus als ik weer thuis ben, ga ik maar even naar de dokter. Ik ben hier wel al naar de apotheek geweest en daar vertelden ze me dat ik misschien ook gluten en melkproducten een tijdje moet vermijden. Vooral omdat ik meerdere symptomen heb die op een gluten intolerantie zouden kunnen wijzen, zoals maagklachten na het eten, uitvallende wenkbrauwen en wimpers en dus ook de huidproblemen. Gelukkig is er ook nog iets leuks om naar uit te kijken, want over 2 dagen is papa er weer! Tot volgende week!
-----------------------------
Aaaaand I forgot about it again. Maybe because this wasn't a very special week. I have been very busy at work, but outside of work I haven't really done that much. On Friday night we had Ross's farewell party, because unfortunately he is leaving Amnesty. The party was at a pub in Temple Bar and there were a lot of colleagues, so it was good fun. There were some new colleagues as well whom I didn't know yet, so it was very nice to chat with them for a while. The reason why I decided to still update you about this not so special week, is because something happened to me that might be fun for people who enjoy other people's misery. On Friday I already wanted to leave the party at 3am, but I couldn't find Ross to say goodbye, so I stayed for another hour. At 4am I took the bus home. Soon after I found my seat in the bus, I felt that I was falling asleep. I remember thinking: "Don't fall asleep Britt, you'll miss your bus stop". Of course I fell asleep anyway and I woke up way after my bus stop. There I was, in the middle in the night, in a place I didn't know at all. Fortunately Google Maps is always there in this kind of situations, but when I entered my address I saw that I had to walk for over an hour to get home. I decided to take a taxi, but I was somewhere in the middle of nowhere where there were no taxi's to be seen. I started walking, hoping I would find a taxi on my way soon. After 45 minutes of walking, with sagging socks which caused blisters on my feet, I could finally take a taxi. Eventually, I arrived home at 5.30am. Furthermore, my body is covered with red, itchy, dry spots. I'm not sure whether it's eczema or psoriasis so when I get back home, I'm definitely going to see a doctor. I already went to the pharmacy where they told me that I might have to avoid gluten and dairy products for a few weeks. Especially because I have several symptoms that could mean that I'm intolerant for gluten, such as abdominal pain pain after eating, losing parts of my eyebrows and eyelashed and then the skin problems. Fortunately, there is also something to look forward to this week, because in 2 days dad will be here again! See you next week!
-----------------------------
En ja hoor, ik was het weer vergeten. Misschien omdat er deze week niet zo veel spannends is gebeurd. Ik heb het wel heel druk gehad op stage deze week, maar buiten stage heb ik niet veel gedaan. Vrijdagavond hadden we afscheid van Ross, omdat hij helaas Amnesty gaat verlaten. Het afscheid was in een pub in Temple Bar en er waren een hoop collega's, dus dat was erg gezellig. Ook een aantal nieuwe collega's die ik nog niet kende, dus het was heel leuk om even een praatje met ze te maken. De reden dat ik toch maar een verslagje schrijf van deze niet zo heel boeiende week, is dat me wel weer iets is overkomen wat de mensen die van leedvermaak houden waarschijnlijk erg leuk vinden om te lezen. Ik wou vrijdag bij het afscheid van Ross eigenlijk al om 03:00 uur naar huis gaan, maar ik kon Ross niet vinden om even doei te zeggen, dus bleef ik nog een uur. Om 04:00 uur pakte ik dus de bus naar huis. Eenmaal in de bus voelde ik mezelf al gauw wegzakken en ik dacht nog bij mezelf: "Niet in slaap vallen Britt. Dan mis je straks je halte". Natuurlijk viel ik toch in slaap en werd ik vervolgens al ver voorbij mijn halte wakker. Daar stond ik dan, midden in de nacht, op een plek waar ik totaal de weg niet wist. Gelukkig bestaat er op zulke momenten altijd nog Google Maps, maar toen ik mijn adres intypte, zag ik dat ik nog meer dan een uur zou moeten lopen voordat ik eindelijk thuis was. Mijn plan was dus om een taxi te pakken, maar ik stond ergens in the middle of nowhere waar weinig taxi te zien waren. Ik begon dus maar te lopen in de hoop dat ik onderweg snel een taxi zou tegenkomen. Na 3 kwartier lopen, met afzakkende sokken waardoor de blaren op m'n enkels staan, vond ik eindelijk een taxi. Uiteindelijk kwam ik om 05:30 uur thuis. Verder zit ik ook nog helemaal onder de jeukende, rode, droge plekken. Ik weet niet of het nou eczeem of psoriasis is dus als ik weer thuis ben, ga ik maar even naar de dokter. Ik ben hier wel al naar de apotheek geweest en daar vertelden ze me dat ik misschien ook gluten en melkproducten een tijdje moet vermijden. Vooral omdat ik meerdere symptomen heb die op een gluten intolerantie zouden kunnen wijzen, zoals maagklachten na het eten, uitvallende wenkbrauwen en wimpers en dus ook de huidproblemen. Gelukkig is er ook nog iets leuks om naar uit te kijken, want over 2 dagen is papa er weer! Tot volgende week!
-----------------------------
Aaaaand I forgot about it again. Maybe because this wasn't a very special week. I have been very busy at work, but outside of work I haven't really done that much. On Friday night we had Ross's farewell party, because unfortunately he is leaving Amnesty. The party was at a pub in Temple Bar and there were a lot of colleagues, so it was good fun. There were some new colleagues as well whom I didn't know yet, so it was very nice to chat with them for a while. The reason why I decided to still update you about this not so special week, is because something happened to me that might be fun for people who enjoy other people's misery. On Friday I already wanted to leave the party at 3am, but I couldn't find Ross to say goodbye, so I stayed for another hour. At 4am I took the bus home. Soon after I found my seat in the bus, I felt that I was falling asleep. I remember thinking: "Don't fall asleep Britt, you'll miss your bus stop". Of course I fell asleep anyway and I woke up way after my bus stop. There I was, in the middle in the night, in a place I didn't know at all. Fortunately Google Maps is always there in this kind of situations, but when I entered my address I saw that I had to walk for over an hour to get home. I decided to take a taxi, but I was somewhere in the middle of nowhere where there were no taxi's to be seen. I started walking, hoping I would find a taxi on my way soon. After 45 minutes of walking, with sagging socks which caused blisters on my feet, I could finally take a taxi. Eventually, I arrived home at 5.30am. Furthermore, my body is covered with red, itchy, dry spots. I'm not sure whether it's eczema or psoriasis so when I get back home, I'm definitely going to see a doctor. I already went to the pharmacy where they told me that I might have to avoid gluten and dairy products for a few weeks. Especially because I have several symptoms that could mean that I'm intolerant for gluten, such as abdominal pain pain after eating, losing parts of my eyebrows and eyelashed and then the skin problems. Fortunately, there is also something to look forward to this week, because in 2 days dad will be here again! See you next week!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
